Over Hildegard
Voor wie mij nog niet kent… Aangenaam, ik ben Hildegard Dijkgraaf, klassiek homeopaat voor mens en dier, voorvechter van de veterinaire homeopathie én directeur en docent op het Veterinair Holistisch Centrum Nederland. Hieronder vertel ik graag meer over mijzelf en het VHCN.
Wie is Hildegard Dijkgraaf?
Mijn hele leven heb ik voor ogen gehad, dat ik zieke mensen en dieren wil helpen en mensen wil opleiden. Toen ik nog heel klein was, dacht ik al na over het grote geheel, over het heelal en over God. Doordat ik de oudste was en vrij afgelegen woonde, waren de dieren en planten mijn vrienden. Als tiener ging ik naar de bibliotheek voor boeken van Rudolf Steiner. De antroposofie leverde mij de basis voor het begrijpen van de wereld en de rol die dieren in ons leven hebben. Uit nieuwsgierigheid naar de mens ging ik psychologie studeren. Maar, nadat ik zelf de krachtige werking van een homeopathisch middel had ervaren, besefte ik wat mijn pad was. Ik ben gelijk homeopathie voor mensen gaan studeren. Niet lang daarna ben ik met mijn Praktijk voor Klassieke Homeopathie gestart.
Vertaalslag naar veterinaire homeopathie
De kennis die ik opdeed tijdens de opleiding tot humaan klassiek homeopaat, vertaalde ik meteen naar dieren zowel theoretisch als praktisch. Tussen mensen en dieren zitten belangrijke verschillen. De mens is één diersoort met variaties in de verschillende levensstadia. Echter, bij dieren heb je heel veel verschillende diersoorten en rassen met elk zijn eigen specifieke klachten. Die complexiteit maakt dat het vertalen van deze consequenties in de aanpak van dieren een ander inzicht vraagt en daarom ook een speciale studie vergt.
Het ontstaan van het VHCN
Ik geef al meer dan vijfentwintig jaar les in de klassieke homeopathie, zowel humaan als veterinair. Ik vind het belangrijk dat de veterinaire homeopathie op een professionele wijze de wereld in gaat. Dat is ook altijd mijn zorg geweest. Op een gegeven moment was het starten van een eigen opleidingsinstituut een logisch gevolg. Aleid, mijn man, en ik kochten de boerderij in Lochem met het idee om hier de opleiding (het VHCN) en de praktijk te huisvesten. Om volledig mee te kunnen werken aan het VHCN en de grote verbouwing die nodig was om alles te realiseren, is Aleid gestopt met werken buitenshuis.
Pionier in veterinaire homeopathie
Mijn focus is altijd geweest: geen symptoombestrijding. Ik had er daardoor moeite mee dat eigenaren na verloop van tijd terugkwamen met hun dier, omdat dezelfde klachten weer optraden. Ik zag een groter verband toen een eigenaar langskwam met een hond met huidklachten. Die hond had ik eerder al een paar maal behandeld voor oorontsteking met een plantaardig middel. Voor de huidklachten schreef ik een mineraal voor op de constitutie en tot mijn verbazing kwamen de oorontstekingen daarna ook niet meer terug. Ik besefte ineens dat er een onderscheid was in soort middel (plantaardig, dierlijk, mineraal, enzovoort). In die tijd las ik de biografie van Hahnemann, die op zoek was naar het oer-lijden onder de klacht. Dat was mijn inspiratie tot het zoeken naar de herkomst van een symptoom. Voorafgaand aan elke behandeling stel ik mijzelf de vraag: ‘Welke aspecten in de ontstaansgeschiedenis spelen een rol bij de ontwikkeling van de klacht?’ Ik ben van mening, dat je pas totaalherstel kunt verwachten als al die aspecten een plek krijgen binnen het homeopathisch advies. Dat hoeft niet tegelijkertijd, het gaat immers over een stappenplan, een proces.
Betrokkenheid bij het VHCN
Naast mijn volle en drukke praktijk zijn mijn werkzaamheden binnen het VHCN in de loop van de tijd vooral inhoudelijk geworden: lesgeven, scriptiebegeleiding, supervisie, bijscholing en intervisie. In het organisatorische deel van de opleiding word ik ondersteund door het secretariaat en de administratie.
Levensinvulling
Ik werk zes dagen in de week. De zevende dag is nodig om tot rust te komen. Op die dag werk ik vaak in de tuin. We hebben naast een behoorlijk perceel land met boomgaard, wei en bloementuin, een biologische moestuin waar Aleid en ik ‘s zomers dagelijks samen in werken. Vaak zitten we ’s ochtends in alle vroegte in de kas met een kop thee te genieten van die enorme levens- en vormkrachten van planten. Dat werkt heel voedend. Aan een druk sociaal leven hebben wij geen behoefte. Het zijn vooral onze dieren en de tuin die een belangrijke bijdrage leveren aan de balans tussen in- en ontspanning.
De toekomst
Alhoewel ik niet weet of het mogelijk is om tot hoge leeftijd in dit tempo en met zoveel uren per week door te werken, denk ik nog niet aan stoppen. Wel is er geen eerste studiejaar meer gestart, zodat de opleiding langzaam afbouwt. Dat betekent niet dat ik stop met het VHCN, want de masterclasses en bijscholingen gaan gewoon door. Ik ben ervan overtuigd dat er vanzelf mensen en zaken op mijn pad komen die een belangrijke bijdrage zullen leveren aan het voortzetten van mijn werk, zodat ik langzaam meer naar de achtergrond kan en mag gaan.
Ik hoop daarmee gelegenheid te creëren voor activiteiten als schrijven en lezingen geven of optreden als gastdocent voor andere opleidingen. Ik wil mensen inspireren, informatie en ervaringen delen. Verder wil ik mijn kennis gaan bundelen en uitbrengen in boeken. Daarnaast zou ik graag willen meewerken in meer projecten voor kansarme dieren, zoals in Mongolië. Een inmiddels afgestudeerde student van de opleiding is een aantal keren in dat land geweest om belangrijk werk te verrichten voor de gezondheid van paarden en landbouwdieren. Zij heeft goede contacten met de plaatselijke bevolking en de dierenartsen. Het VHCN heeft samen met haar een plan van aanpak gemaakt en sponsort de onderneming met de homeopathische remedies. Dat vind ik fantastisch om te mogen doen.
Als laatste, maar zeker niet de minste, wil ik mijzelf in een aantal aspecten nog verder scholen en verdiepen, om zodoende mijn bijdrage aan de ontwikkeling van de homeopathie te blijven leveren.
